روز ماه رمضان، زلف میفشان که فقیه / بخورد روزۀ خود را به گمانش که شب است
زیر لب، وقت نوشتن همه کس نقطه نهد / این عجب! نقطه خال تو به بالای لب است
یا رب! این نقطۀ لب را که به بالا بنهاد؟ / نقطه هر جا غلط افتاد، مکیدن ادب است
شحنه اندر عقب است و، من از آن می ترسم / که لب لعل تو، آلوده به ماء العنب است
پسر مریم اگر نیست چه باک است ز مرگ / که دمادم لب من بر لب بنت العنب است
منعم از عشق کند زاهد و، آگه نبود / شهرت عشق من از ملک عجم تا عرب است
گفتمش ای بت من، بوسه بده جان بستان / گفت: رو کاین سخن تو، نه بشرط ادب است
عشق آنست که از روی حقیقت باشد / هر که را عشق مجازیست حمال الحطب است
گر صبوحی به وصال رخ جانان جان داد / سودن چهره به خاک سر کویش سبب است
شاطرعباس صبوحی
سعدى تو فقط بگو وا بده ،وا ميدم!!...برچسب : نویسنده : roozmargiha بازدید : 197