یه روزهایی هم مثل امروزند...

بعضی روزها هم مثل امروزند گوشی زنگ میخوره و میفهمی دخترعمت دوباره بیمارستان بستری شده و جواب نمونه برداریش اومده و سرطان ریه داره.

دارم با خواهرم حرف میزنم و فکر میکنم خدایی که میگن عادله کجاست؟ به یه نفر دو تا سرطان بدی؟ این بچه تازه از سرطان اولش بیرون اومده بود و داشت دوره درمانش رو طی میکرد دیگه این یکی چی بود؟

اون آدم خبیث ته وجودم میگه آره خدات اصلا عادل نیست تقاص بدیهای مادرش رو داره دختر پس میده و این اصلا عدالت نیست.

ساعتها فیلم پلی میکنم و سعی میکنم خودم رو سرگرم کنم و نزارم این بخش خبیثم صداش رو بلندتر کنه.

الانم که هرچی تلاش کردم دستپختم خوب باشه یه شت شویی شد که نگو. قرمه سبزی پختم شبیه آش...

بخش خبیثم باز اومده دلداریم میده میگه اینجوری فکر کن که عمدا این مدلی درست کردی که تایید کنی که آشپزیت خوب نیست و از زیرش در بری...

این بخش خبیث وجودم رو دوست دارم گاهی عذابم میده و چیزهایی میگه که اعصابم رو بهم میریزه اما گاهی هم حقیقت ها رو جوری تو صورتم میکوبه که نمیتونم انکار کنم...

مثل اینکه از دیشب و بعد بحث بانک اسپرم همش بهم میگه خودخواهی و داری شادی و لذت یه زندگی بهتر رو ازش میدزدی...

یه روزهایی هم مثل امروزند. دلت گوشه کنج خونت رو میخواد تا بشینی غصه زندگی رو بخوری بعد پاشی آهنگ پلی کنی گریه کنی و برقصی...

یه روزهایی هم مثل امروزند...