شك خانمان برانداز!!

رمان هواى تازه از جرج ارول رو خوندم و حقيقتا به اندازه قلعه حيوانات و ١٩٨٤ قوى نبود. نثر و شيوه روايتش خوب بود و خودمونى اونقدر كه از همراهيش خسته نميشدى اما وقتى آخركتاب مى رسيدى و كتاب را مى بستى مطمئن بودى كتابى نيست كه خواندنش را به كسى توصيه كنى و بگويى عالى است!!
اما مفهوم خوبى كه فصل آخر رمان بهش پرداخته بود قشنگ و جالب بود . گاهى اوقات يه مفهوم يا يه منظره اونقدر تو ذهنمون كامل و قشنگه كه وقتى با حقيقت اون منظره مواجه ميشيم دچار بهت ميشيم ،مثل تصور جرج از شهر زمان كودكى اش ،لاوربنفيلد، كه حالا بعد از ٢٠ سال ديگه شهرى قديمى نبود و رنگ و روى مدرنيته گرفته بود و به قول جرج بلعيده شده بود!!
*******
خوددرگيرى از همه درگيريا بدتره.اينكه مدام يكى از درون خودت،باهات ميجنگه و بهت حرفهاى نوميدكننده ميزنه آزاردهنده است و آزاردهنده ترش اينه كه هر دو بخش وجودم اونى كه موافقه و اونى كه مخالفه هم به اين فكر ميكنن كه پر بيراه هم نميگه!!
اينكه ميگه آدم حرف زدنى و حرفاى قشنگ ميزنى و وقت عمل درجا ميزنى!! اينكه ويترينت قشنگه اما جنسات بنجل و آشغاله. اينكه ...
همه اينها از شك شروع شد!!
******
بايد براى هر يك از خودهايم اين نوشته ندا گودرزى را بخوانم:" بهار كه تمام شد!
خنكاى نسيمى در هواى داغ تابستانم باش"
شايد آرام شوند و...