سعدى جان اينجا كسى حال ندارد!!

صبح زودتر بيدارشدم،دوش گرفتم،باقى وسايلم را برداشتم و غذايى كه از ديشب پخته بودم را هم برداشتم و در تمام اين مدت جدالى بود در وجودم رفتن مهمه يا نرفتن؟؟
كفه نرفتنم سنگين تر بود اما دلايل رفتنم قوى تر اما آخرش آن كفه چيزى گفت كه همه چيز را رها كردم و پناه بردم به لحاف و خواب. گفت : اصل لذت مهمه.بايد از انجام هركارى لذت ببرى حتى اگه قراره به خودت چيزى رو ثابت كنى بازم بايد لذت ببرى.تنها سفر كردن لذت داره؟ لذت اثبات خودت به خودت بيشتره يا همسفر داشتن و خنديدن و خوش گذراندن؟؟!!
و نداشت تنها سفر كردن لذت ندارد شايد تنها بودن،تنها فيلم ديدن،تنها كتاب خواندن،تنها گز كردن لذت داشته باشد اما تنها سفر كردن لذتى ندارد ...شايد هم تنها سفر كردن لذت داشته باشد يك زمانى، اما بى شك زمانش براى من حالا نيست!!
از طرفى وضعيت اسكانم در آنجا مشخص نبود و بخاطر سفارش آرامِ جان ياد گرفتم اگر قصد تنها سفر كردن دارم اول بايد از جا و مكان ماندنم ،هتل يا مسافرخانه مطمئن شوم و بعد بزنم به چاك جاده.
*****
اما اين سفر اگرچه اتفاق نيفتاد اما جرقه اتفاق ديگرى را زد. دختر عروسكيمون ازم پرسيد پايه تهران رفتن هستى برا كار؟؟ نقشه هاى خوبى داشت و من حرفهاى زيادى داشتم براى او و پگيلى و ويترينش!!
*****

غم دل با تو نگويم كه ندارى غم دل
با كسى حال توان گفت كه حالى دارد!!