ژينو

بعد خوندن كتاب "دخترم ناهيد" به اين فكر كردم من اگه جاى ناهيد بودم چقدر دووم مى آوردم؟

يه فحش ساده بود ديگه!! اما همون فحش ساده انگار فحش به باور و اعتقاد ناهيد بود و ناهيد دختر هفده ساله اى بود كه براى اعتقادش جنگيد و تسليم نشد... ناهيد يا همون ژينوى من!!

و خوشحال بودم كه جاى سيده زينت نبودن و لحظه به لحظه سرگردونيش رو نداشتم و ندارم، خوشحال بودم كه جاى نرگس نيستم و يه عمر حسرت رو با خودم به  دوش نميكشم!

دلم باور ميخواد نه از جنس باور ناهيد كه از جنس باور خودم اما به همون قوت...

كژال برام جذاب بود و يه جا از انسانيت رئوف لذت بردم، جاييه كه دل رحم شد و از ناهيد خواست براش كارى بكنه!!

*****

دو بيت شعرى كه موقع حال بدى ميخونم حالم خوب شه چيه؟؟!!!!